ING gaat passief. Of toch niet.

ING is om! Ze gaan eindelijk indextrackers in hun modelportefeuilles opnemen, zo laat Bob Homan, hoofd ING Investment Office, weten in het Financieele Dagblad van 3 september. Is het voornemen van banken om de klant weer centraal te stellen dan toch niet helemaal een loze kreet? Helaas. Bij het lezen van het artikel blijkt dat er weinig reden voor optimisme is.

Handelen

ING wil vijf procent van de modelportefeuille in aandelentrackers en vijf procent in obligatietrackers beleggen. Een wel erg mager percentage dat de kosten van de hele portefeuille nauwelijks zal drukken. Waarom zo weinig? Omdat ING in indextrackers belegt omdat het ‘zijn asset-allocatie sneller wil kunnen aanpassen’. ING ziet beursgenoteerde indextrackers (ETF’s) - die makkelijk te verhandelen zijn – als ideale korte termijn handelsinstrumenten en wil ze dus gebruiken om de beleggingsmix nog sneller te kunnen wijzigen.

Alsof klanten daarbij gebaat zijn. Onderzoek toont overduidelijk aan dat hoe meer er binnen een beleggingsportefeuille gehandeld wordt, hoe lager het rendement. Niet alleen vanwege de kosten die bij elke transactie gemaakt worden. Maar ook omdat de analisten en strategen bij de banken niet in staat zijn te voorspellen wanneer je in welke beleggingen moet stappen. Ook voor ING is het koffiedik kijken.

Tijdelijk beter

Maar ING zegt ook een inhoudelijke reden te hebben om in indextrackers te stappen. Omdat het sectorfondsen ‘momenteel’ niet lukt om de index te verslaan overweegt ING deze te vervangen met indexfondsen. Bovendien - volgens Homan - presteren actieve managers ‘in het huidige klimaat’ (van hoge correlaties) niet goed. Let op de woorden ‘momenteel’ en ‘in het huidige klimaat’. Alsof de betere prestaties van indexfondsen een tijdelijk fenomeen is. Al tientallen jaren presteren indexfondsen beter dan de meeste actief beheerde fondsen, in elk beursklimaat. Dat weet ING natuurlijk ook. Daarom is het taalgebruik veelzeggend. Het verraadt dat ING indexbeleggen niet van harte omarmt. En suggereert op z’n minst dat ING de indextrackers weer links laat liggen zodra het beursklimaat verandert.

Blaffen of bijten

De AFM heeft in diverse publicaties laten weten dat het opvallend is dat ondanks hun betere prestaties, indexfondsen niet of nauwelijks voorkomen in de beleggingsportefeuilles van banken. Volgens de AFM ‘lijkt dit niet in het belang van de klant te zijn’. De boodschap is duidelijk. Het moet anders. Met de stap die ING nu neemt kan het zeggen dat er nu wel indextrackers in de portefeuille zitten. Maar het is de vraag of de klant veel opschiet met de manier waarop het gebeurt. Het wordt interessant om te zien of de AFM hier genoegen mee neemt. Blaffen ze alleen of bijten ze ook?